Altın Koza’nın son filmleri gösterildi: Kadınlık, korkular ve köy hikâyeleri perdede

Bu yıl 32’ncisi düzenlenen Uluslararası Adana Altın Koza Film Festivali’nde önceki gün, Emine Emel Balcı’nın yönetmenliğini yaptığı “Buradayım. İyiyim.”, Özkan Çelik’in yönetmenliğini yaptığı “Perde” ve Ali Cabbar’ın yönetmenliğini yaptığı “Annemin Solgun Çiçekleri” filmleri gösterildi.

ANNELİK VE AİLE BASKISI

Bige Önal’ın cesur ve başarılı başrol oyunculuğuyla izlediğimiz “Buradayım. İyiyim.”, zoraki anneliğe itilen ve buhranlı bir lohusalık depresyonu geçiren Filiz (Bige Önal) ve borçlarının ve erkek arkadaşının baskısıyla bunalan Şule’nin (Elit İşcan) yolunun kesiştiği buram buram kadınlık hikâyesi.

Gösterimin ardından konuşan yönetmen Balcı, “Anneliğin kutsallaştırıldığı bir ortamda yaşıyoruz. Bu, kadınları baskı altında tutmanın yollarından biri. Bizim filmde en çok kaçındığımız şey, anneliği kutsal bir alana hapsetmemekti. Kadın bedenini sansürlemeden gösterebilmek için uzun süren bir prostetik çalışmaya girdik. Cesaretle yaptığımız bir iş oldu. Dayanışmayı hissettik ve izleyiciden gelen tepkilerle de güçlendik” ifadelerini kullandı.

YANLIŞ ANLAŞILMA KORKUSU

Festivalin ilginç filmlerinden birisi de Özkan Çelik’in yönetmenliğini yaptığı “Perde”. Filmin senaryosu yönetmen Çelik’e ve filmin başrol oyuncusu Cem Zeynel Kılıç’a ait. Film, temposu kesilmeyen uzun sahneleri ve tam da içimizden hikâyelerle “yanlış anlaşılma” üzerine kurulu. Yönetmen Çelik’in, gösterim sonrası kullandığı “En büyük korkum yanlış anlaşılmak. Kendimi ifade edemeyeceğim bir ortamda kaldığımı düşünürüm hep” sözleri, filmin çıkış noktasını gösteriyor bizlere.

Günün üçüncü ve son filmi “Annemin Solgun Çiçekleri” ise İstanbul’da yaşayan, zorluklarla yoğrulmuş bir sanatçı olan Bahadır, babasının ölümünden bir yıl sonra, bağbozumunda annesine yardım etmek için bir haftalığına köye dönmesini ve köyün, iklim krizinin kıyısında, sessizce terk edilen bir bölge olmasıyla gelişen bir hikâyeye odaklanıyor.