Depremde yıkılan öğrenci yurdu soruşturması, 1000 gün sonra ‘müteahhit öldü’ gerekçesiyle kapatıldı, aileler karara itiraz etti
Hatay’ın İskenderun ilçesi Kurtuluş Mahallesi’nde, 6 Şubat sarsıntılarında, içinde Özel İskenderun Yüksek Tahsil Erkek Öğrenci Yurdu’nu da barındıran Büyük Çarşı İş Hanı’nın yıkılması sonucu, üniversite öğrencilerinin de ortasında bulunduğu 16 kişi ömrünü yitirdi.
Konya Teknik Üniversitesi akademisyenlerince hazırlanan eksper raporunda, “binada kullanılan betonun dayanımının yetersiz olduğu, agregada kırmataş kullanılmadığı ve yapının alüvyon taban üzerine inşa edilmesinin temel sıkıntılar ortasında yer aldığı” belirtildi. Raporda ayrıyeten yer kattaki (asma kat) kısa kolonların yatay yük dağılımını düzensizleştirdiği, yer kat rijitliğinin üst katlara nazaran düşük olduğu söz edildi.
Zemin etüdü ile mimari, statik, elektrik ve sıhhi tesisat projeleri bulunmayan yapının ruhsat ve iskan süreçlerinde, proje müellifleri, fenni mesuller ve ilgili belediye tarafından yapılan denetimlerin sistemsiz ve yetersiz olduğu değerlendirildi.
Binanın imal ve iş bitimi basamaklarında ise 1975 Afet Bölgelerinde Yapılacak Binalar Hakkında Yönetmelik kararlarına uyulmadığı kaydedilen raporda, müteahhit Nafiz Soyer’in asli kusurlu olduğu, “fenni mesul ile statik proje sorumlusu ve Belediye Yapı Denetim ünitesindeki bireylerin ise ilgili proje ve evraklar evrakta bulunmadığı için tespit edilemediği” belirtildi.
DEPREMDEN 1000 GÜN SONRA “KOVUŞTURMAYA YER YOK” KARARI
Edinilen bilgiye nazaran, İskenderun Cumhuriyet Başsavcılığı’nca yürütülen soruşturma, zelzelenin üzerinden 1000 gün geçtikten sonra “kovuşturmaya yer olmadığı” kararıyla sonuçlandırıldı. Başsavcılık, yapı müteahhidi Recep Nafiz Soyer’in 1986’da hayatını kaybettiğinin tespit edilmesi nedeniyle, hakkında kamu davası açılamayacağı gerekçesiyle bu kararı aldı.
Özel İskenderun Yüksek Tahsil Erkek Öğrenci Yurdu’nda 19 yaşındaki oğlunu kaybeden Dilek Yaşar, avukatı İsmail Cihan Tuğcu aracılığıyla İskenderun Sulh Ceza Hakimliği’ne başvurarak, verilen “kovuşturmaya yer olmadığı” kararına itiraz etti.
İtiraz dilekçesinde, yapının fenni mesul ve teknik uygulama sorumlusunun, statik ve mimari proje müelliflerinin, 30 Mart 1976 tarihli yapı ruhsatı ile 1983–1991 yılları ortasında düzenlenen yapı kullanma müsaade evrakları süreçlerinde misyon alan İskenderun Belediyesi Yapı Denetim Ünitesi çalışanları ile öteki ilgili kamu vazifelilerinin tespit edilerek, soruşturmanın bu şahıslar tarafından sürdürülmesi talep edildi.
Dilekçede, soruşturmanın eksik yürütüldüğü, sorumluluk zincirinin öbür halkalarının göz arkası edildiği; belediye vazifelilerinin kontrol ve ruhsatlandırma yükümlülüğünü ihlal ettiği; fenni mesul ile proje müelliflerinin sorumluluğunun araştırılmadığı ve Anayasa Mahkemesi kararları uyarınca ömür hakkı ile tesirli soruşturma yükümlülüğünün ihlal edildiği savunuldu.
“‘MÜTEAHHİT ÖLMÜŞ’ GEREKÇESİYLE TÜM BELGENİN KAPATILMASI EKSİKLİKTİR”
Dilekçede, şu sözlere yer verildi:
“Şüpheli müteahhidin ölmüş olması, başka sorumlular istikametinden soruşturmanın genişletilmesini engellemeyecektir. Şöyle ki, savcılık makamı, evrakta asli kusurlu bulunan yapı müteahhidi Nafiz Soyer’in 1986 yılında öldüğünü tespit etmiş ve sırf bu nedenle soruşturmayı kapatmıştır. Meğer ki evrakta bulunan Konya Teknik Üniversitesi 18 Temmuz 2025 tarihli eksper raporu, binanın yıkılmasına ait çok sayıda ağır üretim kusuru ve kontrol eksikliği ortaya koymuştur. Uzman heyeti, fenni mesulün, statik proje sorumlusunun, belediye kontrol ünitelerinin, yapı denetim vazifelilerinin, projeleri onaylayan/tescil eden kamu vazifelilerinin, inşai süreci izlemekle yükümlü başka teknik çalışanın evraktaki evrak eksikliği nedeniyle belirlenemediğini, lakin bu şahısların sorumlu olabileceğini açıkça belirtmiştir. Bu durumda, savcılığın sadece ‘müteahhit ölmüş’ gerekçesiyle tüm belgeyi kapatması eksik soruşturma niteliğindedir.
Mevcut soruşturmada, 16 insanın vefatına neden olan bir facianın sorumluluğu, yalnızca yıllar evvel vefat etmiş bir bireye yüklenerek belgenin kapatılması, tam da Anayasa Mahkemesi’nin işaret ettiği ‘cezasızlık’ sonucunu doğurmaktadır. Kamu vazifelilerinin ve öteki teknik sorumluların açık ihmallerinin soruşturulmaması, hayat hakkının yol boyutunun ağır bir ihlalidir. Tesirli bir soruşturma, olayın tüm taraflarıyla aydınlatılmasını ve sorumluluk zincirindeki her bir halkanın tespit edilerek yargı önüne çıkarılmasını gerektirir. Verilen KYOK kararı bu prensibe temelden terstir.”
